Należy wiedzieć, że do ogrzewania domów jednorodzinnych są przeważnie wybierane kotły gazowe, na paliwa stałe, rzadziej olejowe. Natomiast od pewnego czasu rośnie również zainteresowanie pompami ciepła. Aby urządzenia te pracowały z najwyższą efektywnością, trzeba zaprojektować instalację grzewczą odpowiednią do ich specyfiki. Trzeba pamiętać o tym, że pompy ciepła osiągają najwyższą efektywność, kiedy różnica temperatury między dolnym źródłem ciepła (może nim być grunt, woda albo powietrze) a górnym, do którego jest dostarczana energia cieplna (z reguły jest to wodna instalacja grzewcza), jest jak najmniejsza. Dlatego też z reguły pompy ciepła podgrzewają wodę do temperatury nie wyższej niż 55 stopni Celsjusza, a instalacje projektuje się na temperaturę zasilania jeszcze niższą – 45-50 stopni Celsjusza. Podobne parametry zasilania sprawdzają się w przypadku kotłów kondensacyjnych. Dlatego najlepiej współpracują one z instalacjami niskotemperaturowymi. Zdecydowanie wyższe parametry pracy są odpowiednie w instalacjach zasilanych kotłami na paliwa stałe i kominkami z płaszczem wodnym. Pracują optymalnie, kiedy podgrzewają wodę do temperatury 70-90 stopni Celsjusza.
Należy wiedzieć, że w systemach ogrzewania zasilanych centralnie ze źródła ciepła można wyodrębnić:
– instalacje z grzejnikami ściennymi.
– ogrzewanie płaszczyznowe – podłogowe, ścienne lub sufitowe.
– instalacje z grzejnikami kanałowymi (zabudowanymi w podłodze).
– układy mieszane, w których są zarówno grzejniki ścienne, jak i podłogowe.
Wybierając instalację do nowego domu, mamy ten komfort, że możemy „skroić ją na miarę”, uwzględniając nie tylko wymagania cieplne, ale też nasze oczekiwania dotyczące komfortu cieplnego i estetyki. Grzejniki zawieszone na ścianach, z reguły pod oknami, oddają ciepło na zasadzie konwekcji – przepływające przez nie powietrze ogrzewa się, unosi do góry pod sufit i rozchodzi się po całym pomieszczeniu. Mimo estetycznego połączenia z instalacją grzewczą pozostają widoczne. Za to ich niewątpliwą zaletą jest szybkość działania i reakcji na zmianę ustawień. Dla zwolenników komfortu i estetyki warte rozważenia jest ogrzewanie podłogowe. Rury z czynnikiem grzewczym ułożone w warstwie wylewki podłogowej zapewniają równomierne nagrzewanie się podłogi, która w następstwie tego promieniuje ciepłym ku górze. Brak widocznych elementów pozwala na niemal dowolną aranżację przestrzeni. Do pomieszczeń z oknami sięgającymi podłogi nadają się grzejniki kanałowe, umieszczone we wnęce wbudowanej w warstwy podłogi i przykryte dekoracyjną kratką zlicowaną z posadzką.
Jakie ogrzewanie wybrać?
Trzeba podkreślić, że jednym z opracowań branżowych wchodzących w skład projektu architektoniczno-budowlanego jest projekt instalacji grzewczej. Znajdziemy w nim obliczenia strat ciepła w poszczególnych pomieszczeniach oraz dobraną moc grzejników (konkretne modele grzejników wybranego producenta), a także informacje o materiale i średnicach przewodów, nastawach zaworów termostatycznych oraz rodzaju i lokalizacji niezbędnej armatury, takiej jak zawory, naczynia wzbiorcze, pompy obiegowe, rozdzielacze itd. W przypadku ogrzewania płaszczyznowego elementem projektu będą rozrysowany układ pętli grzewczych i sposobu ułożenia przewodów w każdej z nich oraz konieczne do prawidłowego ułożenia instalacji informacje o średnicach przewodów i niezbędnym osprzęcie, a także miejscu i sposobach wykonania dylatacji.
